Wednesday, February 29, 2012

Cermin

Aku senyum, dia tersenyum.
Aku tertawa, dia tertawa.
Aku main mata, dia main mata.
Aku sedih, dia sedih.
Aku menangis, dia menangis.
Aku diam, dia diam...

Lalu ku tanya dia,

"Awak, kenapa awak senyum?"
"Awak, kenapa awak tertawa?"
"Awak, kenapa awak main mata?"
"Awak, kenapa awak sedih?"
"Awak, kenapa awak nangis?"
"Awak, kenapa awak diam?"

Dia jawab,

"Sebab awak ialah saya dan saya ialah awak"
"Awak senyum, saya pun senyum"
"Awak tertawa, saya pun tertawa"
"Awak main mata, saya pun main mata"
"Awak sedih, saya pun sedih"
"Awak nangis, saya pun nangis"
"Awak diam, saya pun diam"
 "Cuma satu saja yang saya tak faham. Ramai orang lupakan saya tiap kali mereka lihat orang lain. Kenapa mereka tak tengok saya dulu?"

Aku diam lagi. Biarkan dia meneruskan kata-katanya.

"Sebab, kalau mereka tengok saya dulu, tentu mereka sedar diri mereka itu siapa"

Aku senyum. Dia senyum juga.

http://itswhatkeepsmealive.tumblr.com/post/16650949504
Moral : Cermin diri sendiri sebelum mengata orang :)

No comments:

Post a Comment